Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

                   Ξύλο και θάλασσα




Πρωί , κοίταξε στη θάλασσα. Γαλάζια , ελαφριά κύματα στην επιφάνεια της, έγλυφε την αμμουδιά. Οι μικρές πέτρες,λες κι απο ζωγραφιά βαλμένες, με τον ήλιο να καθρεφτίζεται καθαρός και λαμπερός. Κοντοστάθηκε στο άκρο του ξύλινου σπιτιού του. Καθαρό βλέμμα, έτοιμο σώμα, δραστήρια ψυχή. Το τζίν ακόμη φορεμένο απο χθες με το σκαλιστό ξύλινο βραχιόλι στο χέρι. Το αεράκι της νύχτας, καθαρό και δροσερό ηχούσε ακόμη στα αυτιά του σαν ανδαλουσιανό νανούρισμα. Οι μυρωδιές απο ρίγανη και λεβάντα, χαρακτηριστικά θαμνώδη της περιοχής, καλύτερες κι απο καφέ.
-Espresso freddo μέτριο απο Mikel , σκέφτηκε και γέλασε. Μπήκε μέσα στο ξύλινο σπίτι, στην κουζίνα, φτιαγμένη με ξύλο και γυαλί. Ζέστανε φρέσκο καφέ, τρώγοντας παράλληλα λίγο ψωμί με μαρμελάδα, μάλλον απο κάποιο γειτονικό χωριό. Νερό στο πρόσωπο, στιγμές μετά, καρέκλα και ορίζοντας. Πρόχειρες σκέψεις στο μυαλό , καθώς καθαρίζει ο νους και αναθαρρεί ο λογισμός. To project είναι για την άλλη εβδομάδα, σκέφτηκε οτι είχε χρόνο. Οι σκέψεις διακόπτονταν απο τα γλαροπούλια που σχημάτιζαν κύκλους κάτω απο το καλοκαιρινό λιοπύρι. Έκλεισε μυαλό και το δερματόδετο τετράδιο, έβαλε μαγιό κ βούτηξε. Η θάλασσα τον δέχτηκε ήρεμη και κρυστάλλινη, καθώς τη διέσχιζε πριν την πρώτη ανάσα. Ο βυθός, το αλάτι , εκείνη η μπολιασμένη αίσθηση λες και γεννήθηκε εκεί. Κολύμπι, απλωτές καθαρές κινήσεις, ολική αφύπνιση. Πέρασε η ώρα, οι μυς φουσκώσανε απο κούραση, το κύμα απαλά τον μετέφερε προς την ακτή. Βγήκε, κοίταξε τριγύρω απολαμβάνοντας την φύση της περιοχής, πράσινο και γκρί σε γλυκιά αρμονία. Το μέρος ήταν άνευ περιορισμών με υποχρεωτική ζωή εμποτισμένη μέχρι και στον τελευταίο κόκκο άμμου. Carpe diem

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου