Η θάλασσα βρίσκεται παντού. Περιστοιχίζει την ξηρά,
οριοθετεί ηπείρους και φιλοξενεί το δικό της κόσμο στα σπλάχνα της.
Η σημασία που έχει για τον καθένα ποικίλει.
Ηρεμία σαν δυνατό ναρκωτικό, μια υγρή βαλεριάνα,
σαν ατέρμονη παραίσθηση αλλά συνάμα η θάλασσα είναι
ανήσυχη,βίαιη και ταραγμένη σαν λαός που ετοιμάζεται να
επαναστατήσει. Η πρώτη κατάσταση είναι αυτή που μου
μένει περισσότερο, είναι αυτή που διώχνει αρνητικές σκέψεις,
γαληνεύει τη ψυχή και καταλαγιάζει συναισθήματα που αναβλύζουν
απο μια πιεστική και αγχώδη καθημερινότητα.
Το γαλάζιο είναι το χρώμα της μνήμης λένε κ ίσως να έχουν
δίκιο, καθώς συνεχώς θυμάμαι και μνημονεύω όχι μόνο την ηρεμία
αλλά και τα πουλιά,τον ήλιο και τον βαθύ ορίζοντα.
Κάποια χρώματα είναι που μένουν στο θυμικό, διαφορετικά
σε πολλούς ανθρώπους. Το δικό μου είναι το μπλέ της θάλασσας,
σε όλες τις παραλλαγές του....
